TilburgersHoudenVan.com

Moeder Schort

Over de schort van ons moeder,
wil ik jullie wèt vertellen.
Dies zô gemak en veul mìr wèèrd
as van die dure bontvellen.

De schort van ons moeder,
dèsser êen van ketoen.
Ze droeg ‘m alle daoge,
zô wasse in durren doen.

Ons moeder droeg ’ne schort,
‘ne bonte dùr de wêek;
‘ne witte vùr de zondag,
die dan hìl deftig lêek.

Ik zie de schort van ons moeder,
meej ‘t brôod er nog aòn;
daor tikte ze een kröske tegen,
áánders koszenie snijen gaon.

Die schort van ons moeder,
daor krôop ik gère onder;
assìk verlegen waar of bang
vur d’n bliksem en d’n donder.

Onder de schort van ons moeder,
dè wier vùr ons verzwegen,
záát ieder jaor ‘n kiendje,
die zörg hèn wè nôot gekregen.

Ons moeder heej op d’r schort,
hìl wèt luiers váast gespeld;
d’êene klèène wàs nòg nie drög
of van d’n áand’re wìr ötgeteld.

Mee ‘t schortje van ons moeder,
onderaon, de rechtse tip,
poetste ze ons oren schôon,
vêegde de kruimels van ons lip.

De schort van ons moeder,
was átij bij de háand;
ze vêegde onze snotneus ááf,
we waren vááste kláant.

In de schort van ons moeder,
dè hèk nog nie verteld,
wiere de èrpels geschild
en de doperwten gepeld.

En as de schort van ons moeder,
op d’n draòd toe was versleten,
wiertie as stof of schoteldoek 
gebrökt, opnuut wir opgemeten.

Onder de schort van ons moeder,
zaten nie de duurste kleren,
mar klopte een hil grôot hart,
waor wij veul van kunne leren.

Onder de schort van ons moeder,
daor kröp ik naa niemìr onder,
ik zèè niemir verlegen of bang
vur d’n bliksem en d’n donder.

Onder de schort van ons moeder,
daor záát un hìl goed mens,
die’ôs heej gevormd zôàs we zèn
dè was d’r grôotste wens.

De schort van ons moeder,
assìk wir denk, wèsser mee deed
kom ik tot de conclusie, 
dat dat Liefde heet.

Redactie 
Tilburgershoudenvan.com