TilburgersHoudenVan.com

Vrouwke Misère zo èèrum as Job,
die wôonde in ’n schuurke, zo klein as ’n schòp.
Mèr aachter dè schuurke daor zaagde gè staon,
unnen bôom meej wel duuzende pèère d’r aon
van die lekkere zuute, sappige flappen
mèr iederêen kwaam ‘r van gappen.

Êens kwaam er un mènneke ouw en krom
bè vrouwke Misère ònkloppe, om,
wèt eete vur zunne leegen dèrrum.
En vrouwke Misère zeej: “​èèrum helpt èèrum,
onneuzelen hals, kom mèr gauw in m’n hèùske.
Hier hèdde m’n brôod, mokt mèr gauw un krèùske​”

“En hèdde dan èèges nog iets vur oe maog?​”
“Wèlnèèj, gin krèùmeltje mir vandaog​”
“​Mèr meenske dan komde in hongersnôod”
“Bè neeje unne meens gao zò gauw nie dôod!”
“Ge bent un goei ziel en hèdde te klaoge,
dan meude òn mèn êen vraògske vraoge”

“Des fèèn​” zeej ‘t vrouwke, “​mèr och,
ik ben dan wel èèrum, mèr ik heb toch genòg.
De dieven die zèn hier m’n êenigste plaog,
ze stèèle m’n pèère weg, alle daog!
Allêen zòk wille dè die dieven, die lekkerbekke,
vòrt aaltij aon munnen bôom blèève plèkke!”

“Dè zal gebeure​” zeej ‘t ventje en ging.
En gelèèk as d’n bòòm vol meej pèère hing,
dan hing aon d’n bòòm de mèèrge d’r nao
‘n bende bengels te bengelen. jao!
Meej al d’r moederkes aon d’r bêene,
mèr los kwaam van die bengels ginnen êene.

En vrouwke Misère ha lol vur tien.
Naa kòs ze d’r pèèredieve dan zien.
Ze liet ze hangen toe ’s aoves laot
toe schaand van de buren en hil de straot.
Van diejen dag aaf has ze pèère meej hôope
ze kòs ervan èète en òk nog verkôope.

Mèr op ‘ne mèrge kwaam Pietje d’n Dôod.
Hij klopte òn ’t durke en ’t vrouwke verschôot.
Al was ze dan èèrum, verslêete en oud,
ze was nie bizunder meej Piete vertrouwd.
“‘t Is tèèd” ​zeej Piet,​“dus vrouwke Misère
gao gauw meej me meej al doedet nie gère”

“’t Is goed​” zeej vrouwke Misère wèt blêek

terwijl ze omhôog naor de pèèrebôom kêek.
“​Mèr Piet ’t is vandaog ‘n dorstig wêerke,
hedde gin zin in ‘n lekker pêerke?​”
Toe, klimt er mar in, ge hèt ze vur ’t vatte
A’k dôod zèè komen de jong ze mar jatte!“

En Piet d’n Dôod die onneuzele hals,
ha zin in die pèère want ze zagen ‘r mals,
sappig en rijp en ònlokkelìk öt.
Hij klom in d’n bôom en bêef plèkke, òn ’t frèùt!
“​Daor hangde gè naa​” zèèj vrouwke Misère,
“​Ik laot oe nie los, want ik lèèf veulste gère.

Van diejen dag aaf, ging niemand mir dôod,
al vielde in ’t waoter, al aate gìn brôod.
Al reejer ‘ne waoge mee tunnekes bier,
rats over oe kèèl, dè dirde gin zier.
Al hadde soms iemand zunnen hals afgesneeje,
veur dôod gaon had ie gìn kaans én geen rééje!

D’n Dood záát gevange, d’n ellende die blêef,
en iederêen die ging, bèùten de schrêef.
De daoge van Noë die kwamen weerom
omdèt d’n Dôod in dieje pèèrebôom klom.
‘t Wier unne wèèreld vol lol en misére,
‘ne kermis vol tobbers, vanwege die pèère!

“Och lao me toch los, ik moet òn d’n strèùp,
want hil de wèèreld die raokt in de knèùp!”
“Dès goed” ​zèèj ’t vrouwke, “​ik laot oe wir vrij,
wanneer ge mèn aaltij laot lèève, náa gij!​”
“​Akkórd​” zèèj Piet,“​dè nêem ik aon,
tot ’t end van de wèèreld meude bestaon!”

En Piet d’r vandeur… en al heurde ’t nie gère,
d’n Dôod lèèft nog aaltij… mèr ôok de misère!